Zieke verhalen – Sjanske is lief
Lange tijd dacht ik dat het een mislukt experiment was, de oproep tot het insturen van zieke verhalen. Maar wat schetst mijn verbazing? Hedenavond een e-mail van Andre Tampeloer:
En dan leg je ‘m neer, dat boek. Dat verschrikkelijke boek met al die verschrikkelijke verhalen. Van die verhalen die je lichamelijk aantasten. Zoals al die vrouwen die huilen in de bioscoop bij een film over kanker en kinderen.
Hoe kan dat nou? Je hebt op YouTube al het mogelijke al gezien; Tjetjeense soldaten die een Rus de strot doorsnijden, twee meisjes één kopje, Bill O’Reilly. En toch leg je ‘m weg. Omdat het zo verschrikkelijk is.
Andre, bedankt!
14 september 2008 @ 21:17 -
André..waarlijk bedankt voor dit prachtverhaal! Ik heb er (misschien was dat niet de bedoeling) hartelijk om moeten lachen! Thumbs up!
14 september 2008 @ 23:27 -
😯 😯 😯 😯 😯 😯 😯 😯 😯
15 september 2008 @ 21:43 -
Mooie plottwist!