Faverey
Staande op een rots,
die het begin is
van een berg,
en die zich niettemin
voor mijn ogen
in zee stort,
heb ik soms
zo kunnen verlangen
naar de binnenzee in mij,
dat ik mij haast een zich
verstotende was geworden.
Staande op een rots,
die het begin is
van een berg,
en die zich niettemin
voor mijn ogen
in zee stort,
heb ik soms
zo kunnen verlangen
naar de binnenzee in mij,
dat ik mij haast een zich
verstotende was geworden.
30 mei 2010 @ 21:56 -
Hm interessant…
Ik snap alleen niettemin niet helemaal…
Of rots… Meer in figuurlijke zin, naast de letterlijke intepretatie?
Nou ja, niettemin wel mooi 😉