Christopher Hitchens
‘In whatever kind of a “race†life may be, I have very abruptly become a finalist.’
Ik ben bang dat ik mijn held Christopher Hitchens op mijn Dodenlijst 2011 moet gaan zetten. Een andere held, James Randi, prijkt dit jaar op mijn lijst maar gelukkig lijkt het er op dat ik hiervoor geen punten ga scoren.
Het is moeilijk objectief over een held te schrijven, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat het betoog van de Hitch Bitch over zijn kanker, of ’the blind, emotionless alien’, zoals hij het noemt, iemand ongeroerd kan laten.
Enkele weken geleden, vlak nadat hij zijn memoires optikte, kreeg hij te horen dat hij kanker heeft. De promotietour voor zijn boek heeft hij moeten onderbreken voor de chemo.
‘I was fairly reconciled to the loss of my hair, which began to come out in the shower in the first two weeks of treatment, and which I saved in a plastic bag so that it could help fill a floating dam in the Gulf of Mexico. But I wasn’t quite prepared for the way that my razorblade would suddenly go slipping pointlessly down my face, meeting no stubble. Or for the way that my newly smooth upper lip would begin to look as if it had undergone electrolysis, causing me to look a bit too much like somebody’s maiden auntie.’
16 december 2011 @ 23:55 -
Een jaar en nog wat en het is is toch gebeurd met mijnheer Hitchens. Spijtig nieuws Merino.
(ik wilde hier een huilende smiley plaatsen (hoe tegenstrijdig ook) maar die zit niet in de opties van het reactiescherm)