In mijn vorige post kwam Selah Sue naar voren als figurant in de berichtgeving over het Jef Neve Trio. Ondanks dat ze al eerder de pagina’s van de enige echte Wakkere Burgers sierde, verdient mooie Sanne natuurlijk andermaal een eigen post op dit prachtblog.

Ze leerde op haar 15e gitaar spelen en begon al meteen met het schrijven van eigen nummers. Deze plaatste ze op Myspace en zo werd ze in rap tempo een fenomeen op internet. Op haar 17e deed ze mee aan een talentenjacht en werd ze ontdekt door muziekbobo’s. Op haar 21e stond ze in het voorprogramma van Prince. Haar debuutalbum van maart 2011 bereikte de eerste plaats in de Belgische hitlijsten en de tweede in de Nederlandse.

Soul, funk, reggae en een akoestische gitaar. Deze eclectische mix plus een karakteristiek stemgeluid en gevoel voor performance maken deze jonge artieste tot wat zij is. Men zou haar kunnen betitelen als de Amy Whinehouse van België, maar daarmee doet men haar te kort. Selah Sue brengt een geheel eigen repertoire te berde en dat is zeker het beluisteren waard.

Wat ik zelf zo bijzonder interessant vind aan haar muziek, zijn de ongebruikelijke reggae-invloeden in haar soul-achtige manier van zingen. Hiermee heeft Selah Sue een geheel eigen stijl ontwikkeld, waarmee ze zichzelf los zingt van haar idolen Erykah Badu en Bob Marley. Beide stijlen zijn herkenbaar in haar eerste single “Raggamuffin”:

En dan tot slot nog een prachtige ode aan de reggae van mevrouw Sue:

Deze log is gepost op woensdag 5 oktober 2011 @ 23:15 door admin onder de categorie Muziekjederij. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.