Wie zijn deze beklagenswaardigen,
deze horde jankende, kwijlende, hongerige mensen,
het nauwelijks waard om zo genoemd te worden?

Waar zijn zij op uit,
het web afschuimend met holle ogen en klauwende handen,
hun lijkige lichamen spastisch met zich meetrekkend,
schreeuwend als van pijn, hysterisch lachend, wild gillend?

    Dit hier zijn nu de dolenden, mijn lief, 
    al lijken zij nog zo wakend, zij slapen,
    druk doende alsof ze niet zijn verdwaald, 
    hun ziel buiten het bereik van schoonheid
    en eeuwige gratie.

 
                  Maar de wakkere burgers, zij strijden
		Om de mensen een geweten te schoppen
		Maar de wakkere burgers, zij leiden
		Al die onrecht niet langer willen verkroppen

                  Zij zijn een firewall tegen onzinnigheden
		Zij zijn virusscanners tegen de verweking van onze geest
		Zij zijn mentale koffie voor een ingeslapen moraal
		Zij zijn het krachtvoer voor de revolutie op het web

 
Maar dezen dan die zich in het gezicht krabben en hun haar uittrekken?
Waarom dit kloppen op borsten, dit scheuren van kleren?
Waarom deze blikken van wanhoop, de handen ten hemel geheven?

         Zij wachten, mijn lief,
	op een poëtisch reveil,
	Zij wachten op hem die 
         duizend bloemen zal laten bloeien.
	Zij wachten op een dichter,
	een dichter die waakt!