Guns ’n Roses – One in a Million
De eerste plaat die ik met mijn eigen zuurverdiende centen kocht was Appetite for Destruction (1987) van Guns ’n Roses. AfD geldt nog steeds als het best verkochte debuutalbum ooit.
Fan zijn van Guns ’n Roses kon in die tijd nog, net zoals fan zijn van André van Duin in de jaren ’70. Daar liep ik dan in mijn spijkerjack met GnR-emblemen erop geborduurd. Ik had de muziek ontdekt, ik had een identiteit en ik was stoer.
Mijn liefde voor GnR was echter al snel bekoeld. Er kwam een beduidend minder 2e album (Lies) en deze hardrock-jongens zaten toch ook in een hoek waarin ik mij niet thuis voelde. Ik maakte mijn overstap naar de grunge.
Op dit 2e album stond een prachtig nummer, waarvan de strekking mij desondanks zorgen baarde: One in a Million. Hoewel zeer gevoelig klinkend, wordt er nog al wat xenofobe taal in uitgeslagen. Althans, dat dacht ik toen. Nu -ouder en wijzer- zie ik meer gelaagdheid in de tekst. Of heb ik het toch mis?
Oordeelt u zelf.
Guess I needed sometime to get away
I needed some peace of mind, some peace of mind that’ll stay
So I thumbed it down to sixth and L.A.
Maybe your greyhound could be my way
Police and niggers, that’s right, get out of my way
Don’t need to buy none of your goldchains today
I don’t need no bracelets, clamped in front of my back
Just need my ticket till then, won’t you cut me some slack
You’re one in a million, yeah that’s what you are
You’re one in a million babe, you are a shooting star
Maybe someday we’ll see you, before you make us cry
You know we tried to reach you, but you were much to high
Immigrants and faggots, they make no sense to me
They come to our country and think they’ll do as they please
Like start some mini Iran or spread some fucking disease
They talk so many goddamn ways, it’s all Greek to me
Well some say I’m lazy and others say that’s just me
Some say I’m crazy, I guess I’ll always be
But it’s been such a long time, since I knew right from wrong
It’s all the means to an end, I keep on movin’ along
Radicals and racists don’t point your finger at me
I’m a small town white boy, just tryin’ to make ends meet
Don’t need your religion, don’t watch that much TV
Just makin’ my livin’ baby, well that’s enough for me
8 augustus 2010 @ 11:07 -
Mooi stukje!
Welke nuances zie je nu je wat ouder bent wel, die je vroeger niet zag?
Ik zie ze nog steeds niet nl. En wie zou die ene in een miljoen zijn?
8 augustus 2010 @ 16:12 -
Yep, mooi stukje!
8 augustus 2010 @ 23:16 -
De nuance is dat de ik-figuur zichzelf wegcijfert. Hij is maar een ‘small town white boy’ die probeert rond te komen en niets opheeft met ‘radicals and racists’. En de ik-figuur is in de slechte stad gemaakt tot wat hij is: “But it’s been such a long time, since I knew right from wrong”.
Zulks om de kwaadaardige taal enigszins goed te praten 😉
Wie die ene in een miljoen is, weet ik niet. Ik dacht eerst altijd dat hij het over de stad LA had, maar misschien bedoelt hij zichzelf wel als ‘een van de velen’ (dus in wegcijferende zin, niet als ‘een uniek persoon’).
Geinig, die exegese van songteksten. Ik voel me opeens weer een puber 😆
9 augustus 2010 @ 01:21 -
Immigrants and faggots, they make no sense to me
They come to our country and think they’ll do as they please
Like start some mini Iran or spread some fucking disease
They talk so many goddamn ways, it’s all Greek to me.
Heb eenzelfde haat/liefde verhouding met deze white trash band. Die Axl deugd wegoonweg niet. Zie tekst hierboven. Maar ben toch nog steeds blij met die plaat.
9 augustus 2010 @ 22:47 -
White trash band inderdaad. Toch vreemd dat zo’n band een virtuoze gitarist heeft als Slash. Zijn vader is een blanke Brit, zijn moeder een zwarte Amerikaanse.
Het is die Axl Rose die niet deugt inderdaad. En hij ging zich ook steeds meer als een clown gedragen, met z’n rare bandana’s en strakke onderbroeken. Bovendien was zijn stem al snel na Appetite for Destruction naar de klote. Live concerten waren op een gegeven moment niet meer om aan te horen.
En hun nieuwe werk ook niet.