Het is wat met deze zomer. Deze zomer is tot nog toe wat half-half: niet wit, niet zwart, maar grijs.

Normaliter zijn de zomermaanden aanleiding tot onbezorgd genieten en lijken alle medemensen een oprecht gevoel van laissez-faire uit te dragen. In echte zomers maakt men zich niet druk om het klamme zweet tussen de billen, de muggen die de nachtrust verstoren, de luidruchtige barbecue van de vervelende buurman of de plichtmatige berichten in het nieuws die men aanduidt met de nietszeggende term komkommertijd. Echte zomers zijn vrij van komkommer en kwel.

Maar dit is geen echte zomer.

Deze zomer is nog niet eens een afwachten van. Het is een vagevuur, waarin men telkens het idee krijgt dat er iets onaangenaams staat te gebeuren, zonder dat duidelijk wordt wat dat nou precies zou kunnen zijn.

De zomer is grijs deze zomer.

De zomer is grijs deze zomer
helder maar grijzer, doorzichtig maar zwaarder
alsof er een haarfijne as daalt over het eten

alsof men een eender lichaam geleden
kijkt naar zijn vader die beige en levend
het gazon van het paradijs maait

de zomer is grijs als melk in een beker
als brood in een oorlog, men hoort
het donker onder de stenen

^{Gerrit Kouwenaar: Helder maar grijzer: gedichten 1978-1996.}

Deze log is gepost op zaterdag 2 juli 2011 @ 01:19 door admin onder de categorie Kunst, Lezenswaardig. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.