Bloedworst

Het was pas in de vroege lente van 2002 toen Lotte eindelijk tot inkeer kwam en besefte dat het niet langer zo kon doorgaan. Eindeloos had haar vader erop gehamerd dat zij deze keer niet op zijn hulp moest rekenen. Ze had intussen van alles geprobeerd; vaseline, tijgerbalsem, frietsaus. Niets hielp. De jeuk werd zo langzamerhand ondragelijk. Er zat maar een ding op, of nee, eigenlijk drie dingen. Maar die werkten, zoals hierboven reeds vermeld, geen van allen.

Ook Berend maakte zich schuldig aan wanstaltigheden zoals deze slechts tijdens de bezetting tentoongespreid werden. Hij kwam hier dan ook niet zomaar mee weg. De uitvoerende macht ontdeed hem van een aantal kenmerken die zijn geslacht verraadden. Hiermee was de kous af en keerde men huiswaarts om zich aldaar tegoed te doen aan de soep zoals alleen Margje haar kon opdienen. Margje was echter al jaren dood. Daarmee had er zich een nieuw mysterie gemanifesteerd. Wie o wie had deze soep opgediend?

Een zulks is niet zo eenvoudig weg te wimpelen zoals men dit met een fruitvlieg nogal eens pleegt te doen. Daarom zullen wij ons beroepen op onze zwijgplicht daar het wimpelen een niet verkeerd te verstaan teken aan de wand is voor de gevestigde bourgeoisie. Een revolutie leek aanstaande. Zo gezwegen, zo gewimpeld. Niets kon de revolutionairen nog in de weg staan.

De tafel was niet ongedekt gebleven.

» Merino