Of: een vernielde studententijd

22 augustus 2004: een bliksemschicht leek zijn ruggenmerg te doorklieven toen de Man Zonder Snot bezag wat zijn gezoek had veroorzaakt. Hij was op een dwaalspoor gebracht, maar nu wist hij het eindelijk! Het besef drong nù pas tot hem door: zonder het langwerpige stofzuigerhulpstuk dat hij vlak voor vertrek op zijn zoektocht had meegenomen uit de stofzuiger van zijn wijlen hospita, was dit allemaal niet gebeurd.

17 oktober 1997: op zijn kamer was de Man Zonder Snot bezig met het nuttigen van enige flessen wijn, die hij even daarvoor had aangekocht van het winkelbedrijf Edah. Hoewel men wel zegt dat alleendrinkers probleemdrinkers zijn of in elk geval kunnen worden, geloofde De Man Zonder Snot hier niet in. Dit maakte hem nòg gelukkiger (want de alcohol op zichzelf maakte al een blij gevoel bij hem los), want hij kon nu zonder enige schroom drinken en hoefde niet te vluchten in het zoeken naar vrienden of het inbeelden van personages. Zijn studie Psychologie leek reeds anderhalve maand nadat hij deze had gestart verder weg dan alles wat oninteressant is. Maar goed, voor studeren was hij hier ook niet. Er moest gezopen worden!

Het was een aantal van zijn schaarse kennissen inmiddels wel duidelijk geworden dat de Man Zonder Snot inderdaad geen probleemdrinker was, maar een onbehoorlijk stevige alcoholist zonder problemen (afgezien van de schade die hij zijn lichaam toebracht). Hij leefde in afzondering en sprak weinig. Die keren dat hij buiten de deur kwam, vermomde hij zich als Bassie de clown en sprak tegen de caissières (de meeste weken de enige wezens met wie hij sprak) op een melig hoog toontje. De Man Zonder Snot was een onderzoekend mens; Van alle dingen die zich in zijn nabijheid bevonden trachtte hij de werking te doorgronden. Dit had hem al vele malen in de problemen gebracht omdat vele onderwerpen van zijn nieuwsgierigheid uit elkaar geschroefd en in puin geslagen achter bleven. Een zonderlinge man, De Man Zonder Snot.

We gaan terug naar de avond van de 17e oktober 1997: Zijn onderzoekende geest had hem ingegeven er achter te komen wat het effect was van het drinken van alcoholische versnaperingen met behulp van allerlei hulpmiddelen. Hij bevroedde dat het verschil met ‘gewoon’ uit een glas drinken nihil zou blijken te zijn, maar een kronkel in zijn brein had hem een empirisch bewijs bevolen. Hij was om 14:00.00 begonnen (de Man Zonder Snot hechtte aan ronde getallen) met zijn experimenten. Via een onder andere een rietje, versheidene opengemaakt ballpoints, stukken papier uit de door zijn ouders betaalde studieboeken, een opengeknipte condoom van zijn huisgenoot en het omgebogen achterklepje van zijn polshorloge was hij nu aangekomen bij het punt dat hij niets meer kon verzinnen om door te drinken. Hij moest op zòek het volgende item! Hij begon met een zoektocht. Al snel had hij de stofzuiger (dè bewuste stofzuiger van het begin van dit verhaal) te pakken. Hij begon met lurken aan de slang. Dit verveelde hem echter al na 1 liter wijn. Op zoek naar avontuur en natuurlijk ‘voor de kick’, kwam hij op een gegeven moment bij het langwerpige stofzuigerhulpstuk. De vorm intrigeerde hem; eén kant was stomp (de kant die op de stofzuiger moet) en de andere kant loopt enigszins spits af (de zuigkant). Een andere feature van het langwerpige stofzuigerhulpstuk is dat het over de lengte afgeplat verloopt. Wat er toen allemaal gebeurde is niet precies bekend (dat kon hij zich zelf achteraf ook niet meer precies herinneren), maar de Man Zonder Snot moet in een soort extase zijn geraakt door de vorm van het langwerpige stofzuigerhulpstuk. In deze extase is hij toen gaan zoeken. Zoeken naar de aard van het langwerpige stofzuigerhulpstuk. Zijn leven werd er door in beslag genomen, alles moest wijken, niets had nog zin… behalve de aard van het langwerpige stofzuigerhulpstuk. Evenals de ridders op de zoektocht naar de heilige graal, had de Man Zonder Snot een doel in het leven gekregen.
Natuurlijk liep het allemaal niet goed af met de Man Zonder Snot (want: hij die zonder snot wordt geboren, zal slechts ellende tegenkomen op zijn levenspad). Jarenlang liep hij (verkleed als Bassie) door de stad met het langwerpige stofzuigerhulpstuk in zijn aars, vragend aan een ieder die hij tegenkwam of zij soms wisten wat de aard was van het langwerpige stofzuigerhulpstuk. Het ging van kwaad tot erger en iedereen die te lang met hem omging (dat deden er niet veel) werd gek van zijn gevraag en irritante gedrag. Het irritatieniveau dat de Man Zonder Snot wist te bereiken, mag zonder meer tot één van de hoogste ter wereld gerekend worden. Zijn hospita sloeg uiteindelijk in wanhoop de hand aan zichzelf. Curieus aan dit gebeuren was het feit dat ze dit deed door haar oogballen met dè stofzuiger op te zuigen, waarna ze dood bloedde.

22 augustus 2004: De Man Zonder Snot beseft dat hij geleefd wordt door het langwerpige stofzuigerhulpstuk in plaats van andersom. Sterk vermagerd en ernstig verzwakt komt hij tot dit besef tijdens het lezen van de Vrij Nederland in de Kijkshop. Het artikel dat hij leest gaat over de opkomst van de Senseo, een uitvinding van Philips en Douwe Egberts. Hij ziet dán pas wat velen voor hem (ook jij en ik) al wisten op het moment dat de eerste Senseo op de markt kwam: DIT APPARAAT IS FOCKING VEEL COOLER DAN EEN LANGWERPIG STOFZUIGERHULPSTUK!

» Femke