Rostropovich

Voor we hem vergeten… hij is alweer 5 jaar dood.

In een vorige post werd even tussen neus en lippen door het muzikale genie Rostropovich genoemd. Hoog tijd om hem te eren met een post in zijn naam.

In juni 2001 bezocht ik het Concertgebouw in onze hoofdstad voor het hoogtepunt van het SLAVA! festival. In die tijd kon je nog voor een tientje in ouderwetse guldens een concert bijwonen, mits je jonger was dan 26 jaar, en je een reservering had geplaatst voor eventueel vacante plaatsen. Een optreden van ’s werelds grootste solo cellist Mstislav Rostropovich (Slava was zijn naam voor vrienden en intimi) stond op het program. Ik dacht heel naïef: het schijnt een grote naam te zijn, laat ik het maar proberen. Op raadselachtige wijze heb ik een kaartje kunnen bemachtigen voor de fractie van de prijs die een normale concertganger betaalt. Nu, jaren later, denk ik nog immer terug aan dit concert als het mooiste wat ik ooit in mijn leven gehoord heb. Het is nog steeds een raadsel hoe ik dit concert heb kunnen bijwonen.

Op het podium van het machtige Concertgebouw zat een man van 74 jaar oud. Ondanks zijn leeftijd was er niets van broosheid te bespeuren. Integendeel, vanuit de coulissen kwam een man de trap afgedaald met een vanzelfsprekende grootsheid zoals je die zelden ziet. Tegelijkertijd echter maakte hij een uiterst bescheiden indruk. Deze contradictio in terminis nam plaats achter zijn cello onder daverend applaus. De aanbidding was bijna tastbaar vanuit de zaal, en ook vanuit het orkest, dat hem applaudisserend begeleidde van de bovenste tot de onderste trede van de lange trap. Vriendelijk glimlachend nam Slava plaats achter zijn cello. Wat er daarna gebeurde is met geen pen te beschrijven. De schrijver dezes maakt hier slechts een nederige buiging voor de muziek.

Een zeer bezienswaardige BBC documentaire (1,5 uur) over het bewogen leven en de uitmuntende muziek van Mstislav Rostropovich:

Share

2 reacties op “Rostropovich”

  1. Yehudi Menuhin – Van de Schoonheid en de Troost - Wakkere Burgers – Het Geweten van het Web Zegt:

    […] De post van Tripel B. van afgelopen week deed mij denken aan een aflevering van de schitterende serie ‘Van de schoonheid en de troost’ van Wim Kayzer die ik een jaar of 15 geleden zag toen ik nog mijn 1-kamerwoning aan de Lijnbaanstraat 30 in Groningen betrok, over de violist Yehudi Menuhin. Ik heb persoonlijk van huis uit niets meegekregen betreffende klassieke muziek. Rock, Blues en Soul waren het ding van mijn ouders. Maar toen ik Yehudi Menuhin zag en hoorde spelen, maar vooral hoorde spreken (!), werd mijn interesse gewekt voor dit onderdeel van de kunsten. […]

  2. Merino Zegt:

    Mooi Tripel! Ook mooi camerawerk; die stofwolkjes boven de snaren.

Reageer

XHTML: Je kunt de volgende tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> of .