Nou was ik eigenlijk van plan om mijn comeback na een korte onderbreking te beginnen met een heuglijk bericht, maar helaas kan dat niet doorgaan. Dan maar het tegenovergestelde.

Zaterdag zaten we in de taxi naar huis van een avondje Noorderslag, toen ik een, zo ik dacht, dode kat op de weg zag liggen. Aangezien ik ook maar een klein hartje heb en het niet over mijn hart kon verkrijgen dat beestje daar zo midden op de weg te laten liggen, ben ik terug gelopen om er wat aan te doen. Als een van mijn katten wordt aangereden, heb ik ook liever dat ik m redelijk gaaf terug vind en niet zo plat als een dubbeltje, wat zo’n beestje wel is na een nachtje op een drukke weg. Van een afstandje vroegen we ons af of het wel een kat was. En nee, dat bleek het niet te zijn. Maar ook geen idee wat het wel was, hoewel ik toch een redelijke dierenkennis heb.
Maar goed, de dierenambulance gebeld om het beestje op te komen halen. Tijdens het wachten schoot het me opeens te binnen wat het waarschijnlijk was: een marter. Hoewel dat me wel vreemd leek, zo midden in Groningen.
Het bleek inderdaad een steenmarter te zijn. En een hele mooie ook, volgens de meneer van de dierenambulance. Toen hij m oppakte, zag het beestje er toch een stuk minder mooi uit, zo met zn oog er uit komen zettend.
Daarom vandaag maar een kleine ode aan de steenmarter, een beestje dat in Nederland vooral veel overlast veroorzaakt.

Thuisgekomen bleek ook nog eens dat onze huisvlinder was overleden. Hij is te vroeg ontwaakt en heeft de lente niet gered. Verdronken in de WC-pot, cynisch genoeg.
Dus laten we er ook meteen maar een Songtekst van de Week tegenaan gooien: Verdronken Vlinder, van Boudewijn de Groot.

Verdronken Vlinder

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven na ’t vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kuste
Geuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water, wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht
Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later
Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladen wiegen
Maar zo hoog kan ik niet komen
Dus ik vlieg maar in m’n dromen
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven, dacht ik, je zou een vlinder moeten zijn
Om te vliegen heel ver weg van alle leven alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder
Als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven
Ik kan zonder vliegen leven
Wat zal ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mij
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

Deze log is gepost op maandag 16 januari 2006 @ 12:34 door admin onder de categorie Dier van de dag, Vermaak. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.