’t Interesseert je geen barst en je schreeuwt om het hardst de onvergelijkte te zijn.
En wat je ook doet nooit is het goed, alle ouders trekken immers een lijn.
Je loopt er als een schooier bij, met je jeans en je pet
En hou er rekening mee, dat je het op die manier in de maatschappij niet redt.
Maar wat trek jij je aan van dergelijke bekrompen huigelarij,
In hun hart verzuchten ze zelf: Ach, waren wij maar zo vrij.

Want ze zijn gebonden aan de buren en gebonden aan zichzelf.
Aan hun streven naar succes, met hun zenuwen op half elf
En gebonden aan familie, aan traditie en de rest
In hun hele kleine kringetje EN DAT IS JUIST DE PEST.

En je hebt geen das aan je nek en ze schelden je uit voor gek,
Omdat je anders dan ’n ander wilt zijn.
En je bent eigengereid en de manier waarop je vrijt, getuigt niet bepaald van hoogstaand fatsoen.
Maar met het kuddevolk hoef je echt niet mee te gaan.
En de manier waarop jij leeft, gaat ze ook geen donder aan,
Want hun hele manier van doen is onnozel en dwaas!

Want ze zijn gebonden aan de buren en gebonden aan zichzelf.
Aan hun streven naar succes, met hun zenuwen op half elf
En gebonden aan familie, aan traditie en de rest
In hun hele kleine kringetje EN DAT IS JUIST DE PEST.

-Armand-

Deze log is gepost op dinsdag 21 november 2006 @ 22:32 door Merino onder de categorie Lezenswaardig. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.