Ooit eens, op een koude, bewolkte ochtend
Ik liep in m’n eentje naar mijn thuis
De verkeerslichten roerloos in de neerdalende regen
Het onbeantwoorde telefoongesprek

Ik was enorm verdrietig en eenzaam
In een eenzaam ogende straat
Zo enorm verdrietig en eenzaam
Wat zou ik daar aan kunnen doen?

Ooit eens, opende ik een lade
In een kamer van een voor mij vreemd hotel
Daar zag ik een foto van jou

Je zag er zo verdrietig en eenzaam uit
In een eenzaam ogende straat
Zo enorm verdrietig en eenzaam
Wat zou ik daar aan kunnen doen?

Ooit eens, op een treinstation
In de stad waar ik woon
De ramen waren als spiegels
In deze trein
Heej, wat ben jij van je leven aan het maken?

Deze log is gepost op donderdag 17 mei 2007 @ 16:49 door admin onder de categorie Lezenswaardig. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.