Ik ben graag ongesteld. Daar houd ik van. Vind ik leuk. Ik houd ook van tuinieren. En van fietsen. In de duinen. Daar word ik blij van. Van de duinen. Van de wind. Van de konijnen. Van de duinen dus.

Als ik ongesteld ben, ben ik vrolijk. Dan kan iedereen het dak op. Dan gaat het om mij. Op elk ander moment doe ik mijn best anderen het naar hun zin te maken. Dat vind ik dán leuk. Echt. Maar als ik ongesteld ben niet. Dan gaat het om mij. Mezelf. Dan ben ik zielig en dan heb ik mijn aandacht nodig. En ik vind dat dat mag. Het is maar twee of drie dagen per maand. Vind ik niet veel.

Als ik ongesteld ben, vind ik het leuk uit het raam te kijken. Dan kijk ik naar de vogels. Dan kijk ik naar de wolken (als die er zijn). Ik kijk naar buiten met een glas warme thee in mijn handen. ’s Zomers liever citroenlimonade. Met twee klontjes ijs. ’s Winters thee van citroengras en gember. Dat is goed.

Ik ben nu ongesteld. Mijn heupen wiegen niet. Dat komt omdat ik ongesteld ben. Ik heb weinig pijn. Wel wat labiel. Een beetje. Daarom blijf ik thuis en kijk ik uit het raam. Ik vind dat dat mag.

Deze log is gepost op zondag 25 mei 2008 @ 01:41 door admin onder de categorie Lezenswaardig. Reactie kunnen gevolgd worden via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achterlaten, of een trackback van je eigen site.