Om de vox populi te begrijpen:

Linkse kerk, (v.), (scheldw.) – Verzamelnaam voor iedereen die het niet eens is met Geert Wilders. Voorbeeldzin: ‘…schandalig!…ramp voor het land!…belachelijk!…knettergek!…linkse kerk.’

Lees verder bij NRC Next

‘I never miss a chance to have sex or appear on television.’

– Gore Vidal

Voor we hem vergeten … hij is dood.

Deze jazzdrummer had in de jaren ’40 en ’50 succes met zijn eigen Jack Parnell Orchestra. Hij is echter vooral bekend geworden als de musical director van de Amerikaanse tv-zender Associated Television. In die hoedanigheid was hij ook de ‘echte’ dirigent van The Muppet Show.

Hij is ook degene die het voor elkaar heeft gekregen dat de legendarische jazzdrummer Buddy Rich naar de Muppet Show is gekomen om een nog legendarischer tv-moment vast te leggen:

Eindelijk kan je ons ‘leuk vinden’. Wordt snel vriendjes met Wakkere Burgers op onze eigen Fanpage

Edit: Al vijf fans op dit moment! Gaat goed!

De eerste plaat die ik met mijn eigen zuurverdiende centen kocht was Appetite for Destruction (1987) van Guns ’n Roses. AfD geldt nog steeds als het best verkochte debuutalbum ooit.

Fan zijn van Guns ’n Roses kon in die tijd nog, net zoals fan zijn van André van Duin in de jaren ’70. Daar liep ik dan in mijn spijkerjack met GnR-emblemen erop geborduurd. Ik had de muziek ontdekt, ik had een identiteit en ik was stoer.

Mijn liefde voor GnR was echter al snel bekoeld. Er kwam een beduidend minder 2e album (Lies) en deze hardrock-jongens zaten toch ook in een hoek waarin ik mij niet thuis voelde. Ik maakte mijn overstap naar de grunge.

Op dit 2e album stond een prachtig nummer, waarvan de strekking mij desondanks zorgen baarde: One in a Million. Hoewel zeer gevoelig klinkend, wordt er nog al wat xenofobe taal in uitgeslagen. Althans, dat dacht ik toen. Nu -ouder en wijzer- zie ik meer gelaagdheid in de tekst. Of heb ik het toch mis?

Oordeelt u zelf.

Guess I needed sometime to get away
I needed some peace of mind, some peace of mind that’ll stay
So I thumbed it down to sixth and L.A.
Maybe your greyhound could be my way
Police and niggers, that’s right, get out of my way
Don’t need to buy none of your goldchains today
I don’t need no bracelets, clamped in front of my back
Just need my ticket till then, won’t you cut me some slack

Radicals and racists don’t point your finger at me
I’m a small town white boy, just tryin’ to make ends meet
Don’t need your religion, don’t watch that much TV
Just makin’ my livin’ baby, well that’s enough for me

Scherp artikel van Thomas van der Dunk over het uitblijven van enig protest binnen de VVD tegen samenwerking met de PVV.

Het blijft verbijsterend, het stilzwijgen in de VVD, die anders zo graag met Thorbecke – een rechtsstatelijk politicus bij uitstek – schermt.

Mooie jaren 50 ads voor Twitter, Facebook, Skype en YouTube

Voor we ze vergeten…

65 jaar geleden gingen ze vrije val.

Foto’s

‘In whatever kind of a “race” life may be, I have very abruptly become a finalist.’

Ik ben bang dat ik mijn held Christopher Hitchens op mijn Dodenlijst 2011 moet gaan zetten. Een andere held, James Randi, prijkt dit jaar op mijn lijst maar gelukkig lijkt het er op dat ik hiervoor geen punten ga scoren.

Het is moeilijk objectief over een held te schrijven, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat het betoog van de Hitch Bitch over zijn kanker, of ’the blind, emotionless alien’, zoals hij het noemt, iemand ongeroerd kan laten.

Enkele weken geleden, vlak nadat hij zijn memoires optikte, kreeg hij te horen dat hij kanker heeft. De promotietour voor zijn boek heeft hij moeten onderbreken voor de chemo.

‘I was fairly reconciled to the loss of my hair, which began to come out in the shower in the first two weeks of treatment, and which I saved in a plastic bag so that it could help fill a floating dam in the Gulf of Mexico. But I wasn’t quite prepared for the way that my razorblade would suddenly go slipping pointlessly down my face, meeting no stubble. Or for the way that my newly smooth upper lip would begin to look as if it had undergone electrolysis, causing me to look a bit too much like somebody’s maiden auntie.’

Met Arnold Schwarzenegger. Goed acteerwerk, subliem zangwerk.

We weten het allemaal; disco is kutmuziek. BeeGees, Donna Summer enzo. Toen kwam Kiss en dacht je: “Ah, disco kan dus tóch leuk zijn”. Vervolgens weer jaren alleen maar poep. In 2002 dook die frisse Sophie Ellis-Bextor op. Trok ik prima. En, wie had dat verwacht, zelfs The Black Crowes trokken onlangs hun discobroek aan. Maar al met al een magere buit qua aanhoorbare disco.

Gelukkig hebben we er weer eentje bij;
Sia, voormalig zangeres van Zero 7, mag blijven.

Voor we hem vergeten…

Hij is dood.

Trippy!