Ween – Hey Fat Boy (Asshole)

Hey fat boy, come here — you killed my mother, I’m going to kill you
Hey fat boy, come here — I’m going to kill you, I’m going to kill you
Hey fat boy, asshole, come here, you killed my mother
Hey fat boy, come here — asshole, I’m going to kill you, I’m going to kill you

Fucker, asshole, come here — you killed my mother
Hey asshole, come here — I’m going to kill you — I’m going to kill you
Asshole, come here — asshole, come here — hey asshole, come here

Fucker, come here — you killed my mother — I’m going to kill you
Hey fat boy, come here — you killed my mother
Hey asshole, come here — hey asshole, come here

Origineel van Washington Phillips.

Biatch!

Oude school uit ’83.

Onze ouwe goochelaar laat zich niet voor de gek houden.

Richard Dimbleby Lecture 2012

Inspirerende lezing van Nobelprijswinnaar Paul Nurse voor een zaal vol BBC-coryfeeën.

De belangrijkste boodschap van dit verhaal is, mijns inziens, dat Nurse uitlegt waarom je in godensnaam vertrouwen zou moeten hebben in de wetenschap. Dat is namelijk velen nog niet duidelijk.

“Science can improve our health and quality of life, help solve the world’s biggest problems, and support sustainability. It influences nearly everything we do, from heating our homes, turning on the radio, using our phone, browsing the internet, the food we eat, the pill we take for our headache.

And science is absolutely essential to drive our economy. Science matters to us all.”

Transcript

‘Kan niet wachten’, kent u die uitdrukking? Helaas is teleurstelling dan vaak mijn deel.

In elk geval is deze trailer veelbelovend. Let op de Space Jockey, het mysterie uit Alien (1979).

We wachten af.

Voor we hem vergeten…

Hij (Ivan Mykolayovich Demyanyuk) is dood.

————
Punten voor Jurjan

De ongecensureerde versie heb ik niet zo snel kunnen winden.

Voor we hem vergeten…

Hij is alweer 50 jaar oud.

Na een enigszins zwaar weekend sleep je jezelf dan toch maar uit bed. Nog een kwartiertje doorslapen onder de douche en je vervolgens haasten om de trein te missen.

Jean Giraud tekende Blueberry. Nu is hij dood. En ik mis de trein. Dat moet wel toeval zijn. ’t Was gepaster geweest Giraud te missen. Op maandag ben ik veelal niet op m’n gepastst.

Giraud werd geboren in 1938. Moebius in ’63. Beiden dood. Dubbel sneu.

Lorraine Pascale is nog niet dood. Die maakt op de BBC gewoon een cake met chocola en Amaretto. Moet kunnen. Wel jammer van die aardbeien. Vergeef ik haar. Zo ben ik dan ook wel weer.

Giraud hield vast niet van aardbeien. Van Lorraine hield ie vast wel. Zo was hij dan ook wel weer, die Moebius. Gelijk had ie. Ouwe snoepert was het.

Was mooi geweest als Lorraine een Blueberry pie had geknutseld.

Voor we hem vergeten…

Hij is dood.

Ik ben al ruim 20 jaar evangelist voor de band Ween. Niemand pikt het op. Ik heb het geaccepteerd. Het is als HIV, je zult de aandoening toch zelf moeten oplopen.