Ik vernam van Merino dat hij naar het North Sea Jazz festival was geweest. Vreemd, want volgens eigen zeggen houdt Merino helemaal niet van jazz. Gelukkig wordt er op dit festival volgens puristen nauwelijks meer jazz gespeeld. Het vindt trouwens ook helemaal niet meer plaats in de buurt van de Noordzee, dus wellicht kan de organisatie eens nadenken over een naamswijziging (*).
Ik wil mensen niet coûte que coûte op andere gedachten brengen, maar de hiernavolgende compositie So What van Miles Davis raakt toch echt wel het plafond van muzikale perfectie:
(*) Enkele suggesties: Rotjeknor Ratjetoe, Jazzy Gepriegel aan de Nieuwe Maas of Duurbetaalde Negers in 010
‘Het is zesduizend jaar in de toekomst en in de ruimte zweeft Robbie. Ooit door ons mensen gemaakt, maar nu is hij alleen over. Een geweldige korte film over een oude robot met een batterij die bijna leeg is.’
De manische straatpredikanten zijn een Welshe rockformatie die in 1992 een bescheiden wereldhit scoorden met Motorcycle Emptiness.
Het refrein van deze song bestaat uit twee regels. Ik dacht jarenlang dat het refrein begon met “I’m dying of loneliness”, maar het blijkt “Under neon loneliness” te zijn.
De tweede regel van het refrein is een heuse mama appelsap. Deze luidt niet “Mijn ouders zijn cool en tieners”, maar inderdaad (hoe kan het ook anders) “Motorcycle emptiness”.
Gelukkig ben ik niet de enige die de MSP niet goed verstaat.
I opened the screen door yesterday and my cat got out and has been missing since then so I was wondering if you are not to busy you could make a poster for me. It has to be A4 and I will photocopy it and put it around my suburb this afternoon.
This is the only photo of her I have she answers to the name Missy and is black and white and about 8 months old. missing on Harper street and my phone number.
From this distant vantage point, the Earth might not seem of any particular interest. But for us, it’s different. Look again at that dot. That’s here, that’s home, that’s us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every “superstar,” every “supreme leader,” every saint and sinner in the history of our species lived there – on a mote of dust suspended in a sunbeam.
