Om hun nieuwe album The King of Limbs te promoten, heeft de Britse klasseformatie Radiohead een nieuwsblad opgericht genaamd The Universal Sigh.
De redacteuren van The Guardian hebben deze onbesuisde inmenging in de journalistiek hoog opgenomen en hebben passend gereageerd met een sterk staaltje Britse humor:
If Radiohead were really going to publish a newspaper alongside the release of their latest CD, shouldn’t the Guardian mount a response? If a band could wade so recklessly into the Guardian’s area of expertise, could we not wade into theirs? It was immediately decided that the Guardian would put out its own music CD to promote the release of Monday’s paper.
Het resultaat van dit plan mag er niet zijn. Luister en huiver:
Ik was hedenmiddag even in de schuur om me enigszins voor te bereiden op een (hopelijk) prachtig, vruchtbaar moestuin seizoen (Ja, lekker burgerlijk dus fantastisch!) toen ik een verloren gewaand CD’tje van The Prodigy terugvond.
Vanmiddag even gedraaid, raampje open, tuinstoeltje, biertje…..zomer!! J E R I C H O (zet de stereo maar op 11 !!)
Alamo Race Track heeft een nieuw album uitgebracht: Unicorn Loves Deer. Ik heb het album nog niet illegaal gedownload geluisterd, maar de titelsong van de plaat heb ik gisteren gehoord bij De Wereld Draait Door. Dit klonk veelbelovend. Ik hoop dat de volledige plaat dit blije gevoel kan waarmaken. Leuke riffjes, leuke koortjes, melodieus met af en toe een twist.
Ik heb hem in de jaren 80 te Veendam eens live mogen aanschouwen als Ome Willem, en kon later enorm van hem genieten als hij weer eens ‘de orgelman‘ was in het programma Het Klokhuis.
(NB. Triple B. Ik heb enige links ingevoegd naar bijv. wikipedia.
Ik heb de inhoud op die pagina’s niet helemaal zelf geschreven.
Ook heb ik de naam Edwin Rutten niet zelf bedacht; daar zijn
vader en moeder Rutten verantwoordelijk voor.
Alle credits dus aan hen, hullie en zullie!!)
Alles wat maar enigszins verzamelwaarde heeft, hoe onbeduidend ook, kan in een museum ondergebracht worden. Zo zou de wereld natuurlijk niet compleet zijn zonder een vingerhoedmuseum, een speldenmuseum of een poepmuseum.
Voor wie er oog voor heeft, kunnen onbeduidende objecten grote schoonheid in zich herbergen. Zo zijn er liefhebbers van mooi opgemaakt briefpapier. Hieruit is op de internet een heus briefpapiermuseum ontstaan:
